“ไม่มีภูเขาลูกใดสูงเกินปีนป่าย หากเรามีความตั้งใจไม่หวั่นไหว..”

เริ่มได้ข่าวโควิดจาก South China Morning Post ตั้งแต่ต้นมกราแล้ว เพราะตามข่าวม๊อบที่ฮ่องกง ก็เริ่มเตรียมตัวตั้งแต่ตอนนั้น เพราะคำว่า SARS version 2 มันป๊อปอัพขึ้นมาในหัวทันที พอกุมภาก็ไม่ออกไปไหนแล้ว ด้วยว่าเป็นคนที่เป็นภูมิแพ้ ป่วยง่ายมาก.. อีกอย่างคือ รู้จักหมอหลายคนอยู่ พอมีข้อมูลอยู่พอควร

พอรัฐบาลเริ่มประกาศเฝ้าระวังก็มอนิเตอร์ตลอด แถมยังมีข้อมูลจากอีกสายหนึ่งด้วย ทำให้ยิ่งตื่นตัวใหญ่.. ดังนั้นตอนที่ประกาศเป็น Pandemic ทั่วโลกนี่ ที่บ้านเก็บตัวกันไปก่อนแล้ว.

ขณะที่เหตุการณ์เริ่มเลวร้ายลง ประเมินแล้วผมเห็นชัดเลยว่า ของไทยเรายังพอให้อุ่นใจได้นะ ขณะที่ชาติอื่นเขาวิกฤติ เขาหายนะกว่าเรามากมาย. ตอนนั้นรู้แก่ใจเลยว่าต้องมีใครสักคนที่ยันมหาภัยนี้เอาไว้ คำว่า “ใครสักคน” ที่ว่านี่ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก คือบุคคลากรทางการแพทย์ของไทยนี่แหละ รู้ทันทีเลยว่าทุกคนต้องทำงานหนักมากๆ นั่นคือเหตุที่ทำให้พอมองไปรอบๆ ตัวแล้ว ก็เลยเห็นว่าของเรายังไม่น่ากลัวเท่าทางฝั่งของฝรั่ง. ความอุ่นใจนี้ แลกมาด้วยการเสียสละของคนกลุ่มนึง. บนฟีดผมนี่ เห็นเพื่อนเห็นน้องที่เป็นหมอเป็นพยาบาลอยู่ตลอดนะ รู้ว่าเขาเป็นทุกข์ไม่น้อย อยากช่วยแต่ไม่รู้ทำยังไง ตอนนั้นที่คิดอยู่ในหัวขึ้นมาทันทีคือคำว่า “Angels Among Us” แหละ ผมแท็กคำนี้ตั้งแต่นั้น เพื่อนๆ คงสังเกตุเห็น รู้สึกว่าเราเป็นหนี้พวกเขามากนะ อยากทำอะไรที่พอช่วยได้บ้าง.. ในขณะที่มองกลับมาทางฝั่งประชาชนแล้วไม่ได้รู้สึกอินอะไรนัก ก็มีคนเขียนเพลงปลอบประโลมใจกันพอควรแล้ว แต่ผมรู้สึกเราไม่ได้แย่ขนาดอิตาลี มันยังไม่เศร้าขนาดนั้น (ได้แต่ภาวนาอย่าให้ไปถึงจุดนั้น) แล้วยังมีเหตุผลข้อหนึ่งคือ มีพวกแรดพวกดื้อมากมาย ฝืนกฏ แหกด่านกันอลหม่านจนเสียอารมณ์. ข้อสองคือ ดูๆ แล้วก็เห็นว่าภาคประชาชนส่วนใหญ่ไม่ได้เสียหายเสียชีวิตอะไรมากเหมือนฝั่งยุโรป (อย่างที่เห็น สงกรานต์ยังตายมากกว่า).. ก็เลยคิดว่าจะทำเพลงนึงให้ #Angels_Among_Us ดีกว่า. แต่รู้สึกแต่แรกว่า เพลงนี้มันไม่ควรออกจากปากเรา อยากทำเพลงให้แพทย์ ให้บุคคลากรทางการแพทย์เขาร้องให้กำลังใจกันเองมากกว่า เพราะเราในฐานะศิลปินเนี่ย ไม่อาจหยั่งไปถึงอันตราย ความกล้า ความกลัว ความเสียสละ ในเลเวลนั้นอย่างแท้จริงได้เลย.. ก็เลยติดต่อหาหมอวิภู หมออาชวินทร์ ให้มาช่วย.

“ไม่มีภูเขาสูงเกินปีนป่าย” เป็นเพลงของบุคคลากรทางการแพทย์ทุกคน (ตั้งแต่สัปดาห์หน้าไปพวกเราคงจะได้ยินกัน). ทางสถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอสรับไปทำเป็นแคมเปญหนึ่งในการให้กำลังใจแก่ทีมแพทย์พยาบาลทั่วประเทศ

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาร่วมร้องบรรเลงเพลงนี้ด้วยกัน

นายแพทย์วิภู กำเนิดดี – รพ.พระมงกุฏเกล้า� : ขับร้อง
นายแพทย์อาชวินทร์ ตันไพจิตร – รพ.ศิริราช� : ขับร้อง
แพทย์หญิงสุดาปรีย์ สรสุชาติ – รพ.จุฬาลงกรณ์�� : ขับร้อง
พยาบาลอภิญญา โล่หิรัญ – รพ.ศิริราช� : ขับร้อง
พีเอชคอรัส – รพ.ตำรวจ� : ประสานเสียง
นายแพทย์ปรมินทร์ ม่วงแก้ว – รพ.รามาธิบดี : Bass
นายแพทย์เธนศ พัวพรพงษ์ – รพ.วิภาวดี : Guitar

ขอบพระคุณ ห้องบันทึกเสียง Butterfly Studio
ขอบพระคุณ ห้องบันทึกเสียง โรงพยาบาลตำรวจ
ขอบพระคุณ คุณสุรชัย ปานน้อย และสถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส

ด้วยความเคารพอย่างยิ่ง
พงศ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา

เดี๋ยวพรุ่งนี้ Mix เสร็จจะมาโพสให้ฟังนะครับ